Pikuś Stasia

Dla każdej mamy, córeczka pozostanie córeczką nawet jeśli ta, sama zostanie mamą.

Napisała do mnie pewna pani. Pikus był ukochaną maskotką jej córki ponad 30 lat temu. I tak jak konik na biegunach powędrował „schodami na strych” … Po latach pokochał go miłością absolutną Staś, synek jej córeczki. Mając 2 lata wyjął go z kosza gdzie przechowywane były wszystkie pluszaki jego cioci i mamy. Pikuś jest ze Stasiem od ponad dwóch lat, towarzyszy mu wszędzie, jest niezbędny w łóżeczku- nie może bez niego zasnąć. No i cóż, niestety futerko nie wytrzymuje, oczka mają pluszakową zaćmę. Babcia Stasia chciałaby dać Pikusiowi szansę na drugie życie.

Przeznaczenie odegrało tu bardzo istotną rolę. Pikuś na swoje szczęście, przez pomyłkę pozostał w domu babci, podczas gdy Staś wraz z rodziną wrócił z wakacji od niej do domu, do dalekiej Hiszpanii. Staś pewnie strasznie rozpaczał. Babcia natomiast wykorzystała szansę na ratunek dla wiernego towarzysza jej córeczki i wnuczka. I tak dzielny Pikuś trafił w moje ręce.

Kiedy posadziłam go przed sobą, wyglądał jakby ledwo zipiał. Ślepy na jedno oko. Poprzecierany w miejscu, które było chyba najczęściej przytulane. Mojej klientce bardzo zależało aby Pikuś nie zmienił swojego wyglądu. Postarałam się o futerko najbardziej zbliżone do oryginalnego. Musiałam wymienić jego brązową część na głowie, piersi i grzbiecie oraz białą na łapkach i główce.

Naprawa maskotki

Na podstawie oryginalnych elementów skroiłam nowe. Stare elementy, których nie wymieniałam na nowe, pozszywałam i podkleiłam od środka. Niestety mordkę musiałam przeszyć na nowo zagarniając jej trochę na szew. Stała się przez to odrobinę krótsza. Niestety, tego typu ślady są elementem każdej poważnej naprawy. Oczęta udało mi się wyszlifować i pozbyć brzydkich śladów. Po wypolerowaniu, świecą się jak…. psu oczy 🙂

Pikuś urósł w oczach. Dumnie pręży pierś a głowę trzyma wysoko. Zdążyłam z naprawą zanim babcia ruszy z rewizytą do swojego wnuczka. Mam nadzieję, że chłopiec zaakceptuje zmiany w swoim przyjacielu i znów będą nierozłączni.

231/2021